Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Achtsehoek

In de tachtiger jaren bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving , werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden was die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te krijgen nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepromoot. Duizenden kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de muurisolatie eenvoudig bij mensen thuis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Ten tweede valt de muurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het enige doel van de spouw om ervoor te zorgen dat vocht niet van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes ’dun’. Isolatie kon  daardoor een brug creëeren tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie is verkeerd geïnstalleerd. Zodra de installateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een ander veelvoorkomend probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per vierkante meter muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa drie keer meer tijd kost dan het installeren van de kralen alleen. Sommige installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen naar de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in in bovenste delen van de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Wanneer een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  spouwmuurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die ongeschikt is, is wanneer er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen kan nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor de klus.
7. Nog een reden is omdat iemand zojuist een pand heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.