Spouwmuurisolatie Prijsopgaven Broekhorn

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving , werd al snel duidelijk dat er een groot aantal panden en gebouwen waren die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; echter de enige manier om destijds isolatie in de spouw te krijgen nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen destijds goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepromoot. Tig kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, in de wetenschap dat ze de spouwmuurisolatie eenvoudig bij mensen thuis konden aanbrengen en daarbij goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Ten tweede valt de spouwmuurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee baksteen muren, waardoor water van de ene naar de andere muur kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd verkeerd geïnstalleerd. Wanneer de installateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de muurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde probleem was het ’doorsnijden’ van hoeken. Omdat isolatie installateurs per m2 muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd afronden. Wanneer kralen als isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer drie maal langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. De slechtere installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende impact was op bovenin de muur.
5. Tot aan de ontwikkeling van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Wanneer een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in de woning komt. Wanneer dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen muurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren kan nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor het project.
7. Als laatste reden is wanneer iemand zojuist een gebouw heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet deze  muurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.