Spouwmuurisolatie Prijsopgave in De Kar

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving actief werd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden was die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; maar helaas, de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te krijgen nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen destijds goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepromoot. Tig kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de muurisolatie eenvoudig bij mensen thuis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrij kan komen. Op de tweede plaats valt de muurisolatie bij het afbreken in de spouw, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het doel van de spouw om ervoor te zorgen dat vocht niet van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie is verkeerd aangebracht. Zodra de installateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de muurisolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken in de muur.
4. Een vierde groot probleem was het doorsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n 3 keer meer tijd kost dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. De mindere spouwmuurisolatie installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er geen echte isolerende impact was op bovenin de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er vocht in de woning komt. Wanneer dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten muurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren kan nooit spouwmuurisolatie worden aangebracht. Het kan helaas zo zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om ervoor te zorgen dat ze voor het project worden betaald.
7. Als laatste reden is wanneer iemand zojuist een gebouw heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  muurisolatie vervangen worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.