Spouwmuurisolatie Prijsopgave Espelo

In de jaren tachtig bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Direct toen deze regelgeving actief werd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om destijds isolatie in de spouw te verwerken nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt aangewakkerd. Tig kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de isolatie eenvoudig bij mensen in huis konden aanbrengen en goed betaald konden worden voor het werk.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrijkomt. Ten tweede valt de isolatie bij het afbreken in de spouw, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het primaire doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur zou komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg ’dun’. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon komen en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd op de verkeerde wijze geïnstalleerd. Zodra de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een ander veelvoorkomend probleem was het doorsnijden van hoeken. Omdat installateurs per vierkante meter muur worden betaald, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n 3 maal langer duurt dan het installeren van enkel de kralen. De mindere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in bovenin de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  muurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij deze eigenschappen mag nooit dit soort muurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om ervoor te zorgen dat ze voor de klus worden betaald.
7. De laatste reden is wanneer iemand zojuist een gebouw heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet deze  muurisolatie verwijderd worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.