Spouwmuurisolatie OfferteEssen

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving actief werd, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en gebouwen was die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om destijds isolatie in de spouw te krijgen nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen destijds goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt bevorderd. Honderden kleine installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de isolatie eenvoudig bij mensen in huis konden aanbrengen en goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrijkomt. Op de tweede plaats blijkt dit soort isolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het enige doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur kon komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee baksteen muren, waardoor water nog steeds kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie is verkeerd geplaatst. Als de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een ander groot probleem was het ’doorsnijden’ van hoeken. Omdat isolatie installateurs per m2 muur worden betaald, moeten ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n drie keer langer duurt dan het installeren van enkel de kralen. De mindere spouwmuurisolatie installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in bovenin de muur.
5. Tot het ontstaan van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Wanneer een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Zodra dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten muurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren kan nooit dit soort muurisolatie worden geplaatst. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor het project.
7. Nog een reden is wanneer iemand zojuist een pand heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet de  muurisolatie vervangen worden, ondanks de positieve energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.