Spouwmuurisolatie Prijsopgaven Heistraat

In de jaren tachtig bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving , werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen waren die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te krijgen nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen destijds goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt gepromoot. Tig kleine en grote installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de muurisolatie bij mensen thuis konden installeren en goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrijkomt. Ten tweede valt de muurisolatie bij het afbreken in de spouw, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het primaire doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buitenaf naar binnen door de muur zou komen, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes ’dun’. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water van de ene naar de andere muur kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie is verkeerd aangebracht. Wanneer de installateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een ander groot probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per m2 muur worden betaald, hadden ze er belang bij de klussen zo snel mogelijk afronden. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer drie keer langer duurt dan het installeren van enkel de kralen. De mindere installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er geen goede isolerende werking was op in bovenste delen van de muur.
5. Tot aan het ontstaan van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in de woning komt. Maar als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten muurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren kan nooit dit soort muurisolatie worden aangebracht. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor het project.
7. Nog een reden is wanneer iemand zojuist een woning heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  muurisolatie vervangen worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.