Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Hengstdal

In de jaren tachtig bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving actief werd, werd duidelijk dat er een groot aantal panden en gebouwen waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te verwerken nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen destijds goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepromoot. Duizenden kleine installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de muurisolatie bij mensen in huis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product bleken tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrij kan komen. Daarnaast valt de muurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het enige doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buiten naar binnen door de muur zou komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes nauw. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie werd verkeerd geplaatst. Als de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een vierde groot probleem was het doorsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per vierkante meter muur worden betaald, wilden ze de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer 3 keer meer tijd kost dan het installeren van enkel de kralen. Sommige installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen naar de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in bovenin de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technieken was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Maar als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten muurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren kan nooit dit soort muurisolatie worden geplaatst. Het kan echter zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om ervoor te zorgen dat ze voor de klus worden betaald.
7. De laatste reden is wanneer iemand zojuist een woning of ander soort gebouw heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  muurisolatie vervangen worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.