Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Hoog-Buurlo

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving , werd duidelijk dat er een groot aantal panden en huizen was die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te installeren nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen destijds goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt bevorderd. Duizenden kleine installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de spouwmuurisolatie eenvoudig bij mensen in huis konden aanbrengen en daarbij goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. De problemen met dit isolerende product waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrijkomt. Daarnaast blijkt dit soort spouwmuurisolatie bij het afbreken in de muur te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur kon komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes erg nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water nog steeds van de ene naar de andere muur kon komen en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie werd op de verkeerde wijze geïnstalleerd. Als de installateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een ander bekend probleem was het doorsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur betaald werden, moeten ze de klussen in zo kort mogelijke tijd afronden. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar verbindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa drie keer langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. De slechtere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er geen goede isolerende impact was op in bovenste delen van de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technieken was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Wanneer deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten muurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer we horen dat er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen kan nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om ervoor te zorgen dat ze voor het project worden betaald.
7. Nog een reden is omdat iemand zojuist een pand heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  muurisolatie vervangen worden, ondanks de positieve energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.