Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Hoog-Soeren

In de tachtiger jaren bepaalde bouwvoorschriften dat bij  nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd duidelijk dat er een groot aantal panden en gebouwen was die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om toentertijd isolatie in de spouw te installeren nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen toentertijd goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepromoot. Duizenden kleine installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de isolatie eenvoudig bij mensen in huis konden installeren en daarbij goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Op de tweede plaats blijkt dit soort isolatie bij het afbreken in de muur te vallen, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het primaire doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg dun. Isolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie werd op de verkeerde wijze aangebracht. Zodra de installateur de spouwmuurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken.
4. Een vierde probleem was het ’doorsnijden’ van hoeken. Omdat installateurs per vierkante meter muur worden betaald, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n 3 keer langer duurt dan het installeren van de kralen alleen. De mindere spouwmuurisolatie installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen in de bodem van de spouw, waardoor er geen goede isolerende werking was op bovenin de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Wanneer een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Zodra deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  spouwmuurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden aangebracht. Het kan helaas zo zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor de klus.
7. De laatste reden is omdat iemand zojuist een pand heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In uitzonderlijke gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.