Spouwmuurisolatie Offertein Huissen

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Direct toen deze regelgeving actief werd, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen was die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om toentertijd isolatie in de spouw te krijgen nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren alsmede dat het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt aangewakkerd. Tig kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, in de wetenschap dat ze de isolatie bij mensen thuis konden aanbrengen en goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit isolerende product bleken tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Ten tweede valt de isolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur stroomde, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug creëeren tussen de twee muren van baksteen, waardoor water van de ene naar de andere muur kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd op de verkeerde wijze geïnstalleerd. Zodra de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een ander groot probleem was het afsnijden van hoeken. Omdat installateurs per vierkante meter muur betaald werden, moeten ze de klussen zo snel mogelijk afronden. Wanneer kralen als isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n drie keer langer duurt dan het installeren van de kralen alleen. De slechtere installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen in de bodem van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in bovenin de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er water in de woning komt. Wanneer dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen muurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander soort muur die ongeschikt is, is wanneer we horen dat er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren mag nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. De laatste reden is omdat iemand zojuist een pand heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In uitzonderlijke gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet deze  muurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.