Spouwmuurisolatie Prijsopgaven Jonas

In de jaren tachtig bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal panden en huizen waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om toentertijd isolatie in de spouw te krijgen nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel echt bevorderd. Duizenden kleine installatiebedrijven kwamen op, in de wetenschap dat ze de muurisolatie bij mensen in huis konden installeren en daarbij goed betaald konden worden.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit isolerende product waren tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrijkomt. Daarnaast valt de muurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het doel van de spouw om te voorkomen dat water van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes ’dun’. Isolatie kon  daardoor een brug creëeren tussen de twee muren van baksteen, waardoor water van de ene naar de andere muur kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie is op de verkeerde wijze aangebracht. Wanneer de installateur de spouwmuurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken.
4. Een ander groot probleem was het ’doorsnijden’ van hoeken. Omdat isolatie installateurs per m2 muur betaald werden, wilden ze de klussen in zo kort mogelijke tijd afronden. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer 3 maal langer duurt dan het installeren van enkel de kralen. Sommige spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er geen goede isolerende impact was op de bovenste delen van de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technieken was spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren mag nooit dit soort muurisolatie worden aangebracht. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of (erger nog) onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een pand heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de positieve energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.