Spouwmuurisolatie Prijsopgaven in Klein Heidekamp

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen waren die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te verwerken nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen destijds goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepusht. Tig kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de muurisolatie eenvoudig bij mensen in huis konden installeren en daarvoor goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit isolerende product waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Ten tweede valt de muurisolatie bij het afbreken in de spouw, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het primaire doel van de spouw om ervoor te zorgen dat vocht niet van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes nauw. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd op de verkeerde wijze aangebracht. Als de installateur de spouwmuurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken.
4. Een ander probleem was het ’doorsnijden’ van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per vierkante meter muur worden betaald, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n drie keer meer tijd kost dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. Sommige spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er geen goede isolerende impact was op de bovenste delen van de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw noodzakelijk om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Maar als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden aangebracht. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. Nog een reden is wanneer iemand zojuist een pand heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet de  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.