Spouwmuurisolatie Offertein Kortland

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving in werking trad, werd duidelijk dat er een groot aantal panden waren die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; maar helaas, de enige manier om destijds isolatie in de spouw te installeren nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel echt gepusht. Tig kleine installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de isolatie eenvoudig bij mensen in huis konden installeren en daarbij goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. De problemen met dit isolerende product bleken tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Daarnaast blijkt dit soort isolatie bij het afbreken in de muur te vallen, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het enige doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buitenaf naar binnen door de muur zou komen, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water nog steeds kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie is op de verkeerde wijze geïnstalleerd. Zodra de installateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de muurisolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken.
4. Een vierde veelvoorkomend probleem was het afsnijden van hoeken. Omdat installateurs per m2 muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd afronden. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n drie maal meer tijd kost dan het installeren van enkel de kralen. De slechtere spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in de bovenste delen van de muur.
5. Tot het ontstaan van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Maar als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  muurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren kan nooit dit soort muurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan helaas zo zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om ervoor te zorgen dat ze voor het project worden betaald.
7. Nog een reden is omdat iemand zojuist een pand heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet de  muurisolatie vervangen worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.