Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Leiden

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving , werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen was die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; echter de enige manier om destijds isolatie in de spouw te installeren nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen goedkoop waren alsmede dat het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepromoot. Duizenden kleine installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de muurisolatie bij mensen thuis konden aanbrengen en daarbij goed betaald konden worden.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrij kan komen. Daarnaast blijkt dit soort muurisolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het primaire doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buiten naar binnen door de muur zou komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes erg nauw. Isolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water nog steeds kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie is op de verkeerde wijze geïnstalleerd. Als de spouwmuurinstallateur de spouwmuurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de spouwmuurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een ander probleem was het afsnijden van hoeken. Omdat isolatie installateurs per vierkante meter muur worden betaald, hadden ze er belang bij de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n 3 keer langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. Sommige installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen in de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende werking was op de bovenste delen van de muur.
5. Tot aan het ontstaan van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die ongeschikt is, is wanneer er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor het project.
7. De laatste reden is omdat iemand zojuist een woning heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In uitzonderlijke gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet de  spouwmuurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.