Spouwmuurisolatie OfferteLonneker

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving in werking trad, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en gebouwen was die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; echter de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te krijgen nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren alsmede dat het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt bevorderd. Honderden kleine en grote installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de spouwmuurisolatie bij mensen thuis konden aanbrengen en goed betaald konden worden.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrijkomt. Op de tweede plaats blijkt dit soort spouwmuurisolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het enige doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee muren van baksteen, waardoor water nog steeds kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie werd op de verkeerde wijze aangebracht. Als de installateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de muurisolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken.
4. Een ander groot probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur worden betaald, moeten ze de klussen zo snel mogelijk afronden. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa drie maal langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. Sommige spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen in de bodem van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in bovenin de muur.
5. Tot aan de ontwikkeling van nieuwe technieken was spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Wanneer een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Wanneer deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  muurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die ongeschikt is, is wanneer er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren mag nooit spouwmuurisolatie worden aangebracht. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een woning heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet de  muurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de positieve energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.