Spouwmuurisolatie Offertein Oost

In de tachtiger jaren bepaalde bouwvoorschriften dat bij  nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en gebouwen waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om destijds isolatie in de spouw te verwerken nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen toentertijd goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt bevorderd. Tig kleine installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de isolatie bij mensen in huis konden installeren en goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Daarnaast blijkt dit soort isolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het primaire doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg ’dun’. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie werd op de verkeerde wijze aangebracht. Als de spouwmuurinstallateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de spouwmuurisolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken in de muur.
4. Een ander groot probleem was het afsnijden van hoeken. Omdat isolatie installateurs per m2 muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen zo snel mogelijk afronden. Wanneer kralen als isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n 3 maal meer tijd kost dan het installeren van de kralen alleen. Sommige installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen in de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende werking was op in bovenste delen van de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Wanneer een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Zodra deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  spouwmuurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander soort muur die ongeschikt is, is wanneer er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren kan nooit dit soort muurisolatie worden aangebracht. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. Nog een reden is wanneer iemand zojuist een woning heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In uitzonderlijke gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.