Spouwmuurisolatie Prijsopgave Oud-Leusden

In de jaren tachtig bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving actief werd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal panden en huizen waren die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; echter de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te installeren nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen destijds goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt aangewakkerd. Duizenden kleine installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de muurisolatie eenvoudig bij mensen in huis konden installeren en daarvoor goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrijkomt. Op de tweede plaats valt de muurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden gebruikt in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het enige doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur zou komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes erg nauw. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon komen en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd verkeerd geplaatst. Wanneer de installateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de muurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde groot probleem was het doorsnijden van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per m2 muur worden betaald, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen als isolatie in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n drie keer meer tijd kost dan het installeren van de kralen alleen. Sommige installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er geen echte isolerende werking was op bovenin de muur.
5. Tot de ontwikkeling van nieuwe technieken was spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Wanneer deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  muurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren mag nooit dit soort muurisolatie worden geplaatst. Het kan echter zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om ervoor te zorgen dat ze voor het project worden betaald.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een woning heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In uitzonderlijke gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet deze  muurisolatie verwijderd worden, ondanks de positieve energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.