Spouwmuurisolatie Prijsopgave Peizerweg

In de jaren tachtig bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving in werking trad, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om toentertijd isolatie in de spouw te krijgen nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen goedkoop waren alsmede dat het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel echt bevorderd. Tig kleine en grote installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de spouwmuurisolatie bij mensen in huis konden aanbrengen en daarbij goed betaald konden worden.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrijkomt. Op de tweede plaats valt de spouwmuurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het doel van de spouw om te voorkomen dat water van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes dun. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie werd op de verkeerde wijze geplaatst. Als de spouwmuurinstallateur de spouwmuurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de spouwmuurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde bekend probleem was het doorsnijden van hoeken. Omdat isolatie installateurs per m2 muur betaald werden, moeten ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen als isolatie in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer 3 maal langer duurt dan het installeren van de kralen alleen. Sommige spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in bovenin de muur.
5. Tot het ontstaan van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Wanneer een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren mag nooit dit soort muurisolatie worden geplaatst. Het kan echter zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor het project.
7. De laatste reden is wanneer iemand zojuist een woning of ander soort gebouw heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  spouwmuurisolatie vervangen worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.