Spouwmuurisolatie Prijsopgaven in Purmerland

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving actief werd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal panden en gebouwen waren die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te installeren nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepusht. Duizenden kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de muurisolatie bij mensen in huis konden installeren en goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrijkomt. Op de tweede plaats blijkt dit soort muurisolatie bij het afbreken in de muur te vallen, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het enige doel van de spouw om te voorkomen dat water van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, waardoor er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes ’dun’. Isolatie kon  daardoor een brug creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water nog steeds van de ene naar de andere muur kon komen en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd verkeerd geïnstalleerd. Zodra de installateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken.
4. Een vierde veelvoorkomend probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa 3 maal meer tijd kost dan het installeren van enkel de kralen. De slechtere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen naar de onderkant van de spouw, waardoor er geen goede isolerende impact was op bovenin de muur.
5. Tot de ontwikkeling van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Wanneer een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er water in de woning komt. Maar als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten spouwmuurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren mag nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een gebouw heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.