Spouwmuurisolatie Prijsopgaven Teuge

In de jaren tachtig bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving , werd duidelijk dat er een groot aantal panden en gebouwen was die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; echter de enige manier om toentertijd isolatie in de spouw te installeren nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen destijds goedkoop waren alsmede dat het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel echt gepusht. Tig kleine en grote installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de isolatie bij mensen in huis konden installeren en daarvoor goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit isolerende product bleken tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrijkomt. Ten tweede valt de isolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden ingezet (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het enige doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie is op de verkeerde wijze geïnstalleerd. Wanneer de spouwmuurinstallateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de spouwmuurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde probleem was het afsnijden van hoeken. Omdat isolatie installateurs per m2 muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n 3 keer meer tijd kost dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. Sommige spouwmuurisolatie installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  kralen naar de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in in bovenste delen van de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw noodzakelijk om te voorkomen dat er water in de woning komt. Als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten spouwmuurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren mag nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor de klus.
7. Nog een reden is omdat iemand zojuist een woning of ander soort gebouw heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.