Spouwmuurisolatie Prijsopgaven Veur

In de jaren tachtig bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving , werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen waren die ook profijt konden hebben bij dit type muurisolatie; echter de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te verwerken nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen destijds goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt gepromoot. Duizenden kleine installatiebedrijven kwamen op, in de wetenschap dat ze de spouwmuurisolatie eenvoudig bij mensen thuis konden aanbrengen en goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit isolerende product bleken tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrijkomt. Op de tweede plaats blijkt dit soort spouwmuurisolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden ingezet (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het enige doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buiten naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes erg nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee muren van baksteen, waardoor water kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd verkeerd geïnstalleerd. Wanneer de installateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de muurisolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken in de muur.
4. Een ander bekend probleem was het ’doorsnijden’ van de hoeken. Omdat de installateurs per vierkante meter muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd afronden. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer 3 keer langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. De mindere spouwmuurisolatie installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen in de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende impact was op bovenin de muur.
5. Tot het ontstaan van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Wanneer een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Wanneer deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  muurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren kan nooit dit soort muurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan helaas zo zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een gebouw heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  muurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.