Spouwmuurisolatie Offertes Veur

In de tachtiger jaren bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving actief werd, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en gebouwen waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te verwerken nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen destijds goedkoop waren alsmede dat het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt gepromoot. Duizenden kleine installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de muurisolatie bij mensen in huis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product waren tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrij kan komen. Daarnaast valt de muurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het enige doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg ’dun’. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie werd verkeerd aangebracht. Als de installateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een ander bekend probleem was het doorsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer 3 maal meer tijd kost dan het installeren van enkel de kralen. De slechtere spouwmuurisolatie installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende impact was op in bovenste delen van de muur.
5. Tot het ontstaan van nieuwe technieken was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Wanneer een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Maar als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen muurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren kan nooit dit soort muurisolatie worden aangebracht. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een woning of ander soort gebouw heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  muurisolatie vervangen worden, ondanks de positieve energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.