Spouwmuurisolatie Prijsopgave Vijfhuizen

In de jaren tachtig bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving actief werd, werd duidelijk dat er een groot aantal panden waren die ook profijt konden hebben bij dit type muurisolatie; maar helaas, de enige manier om destijds isolatie in de spouw te krijgen nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt gepromoot. Tig kleine en grote installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de spouwmuurisolatie eenvoudig bij mensen thuis konden installeren en daarbij goed betaald konden worden.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product bleken tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Op de tweede plaats valt de spouwmuurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buiten naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes dun. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie werd verkeerd geplaatst. Als de spouwmuurinstallateur de spouwmuurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de spouwmuurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een ander groot probleem was het ’doorsnijden’ van hoeken. Omdat installateurs per m2 muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer drie maal langer duurt dan het installeren van de kralen alleen. De slechtere installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen in de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende impact was op in bovenste delen van de muur.
5. Tot aan de ontwikkeling van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw noodzakelijk om te voorkomen dat er water in de woning komt. Als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander soort muur die ongeschikt is, is wanneer er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren mag nooit spouwmuurisolatie worden geplaatst. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor de klus.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een gebouw heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de positieve energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.