Spouwmuurisolatie Offertein Westervoort

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving in werking trad, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en gebouwen waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te krijgen nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel echt gepusht. Honderden kleine en grote installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de muurisolatie eenvoudig bij mensen in huis konden aanbrengen en daarbij goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrijkomt. Op de tweede plaats blijkt dit soort muurisolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het primaire doel van de spouw om ervoor te zorgen dat vocht niet van buiten naar binnen door de muur zou komen, waardoor er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes ’dun’. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water nog steeds kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd verkeerd geïnstalleerd. Als de installateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een ander groot probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per vierkante meter muur worden betaald, hadden ze er belang bij de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer 3 keer langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. De mindere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen in de bodem van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in in bovenste delen van de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Wanneer een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er vocht in de woning komt. Zodra dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen spouwmuurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer we horen dat er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen kan nooit dit soort muurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor het project.
7. Nog een reden is omdat iemand zojuist een pand heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.