Spouwmuurisolatie Prijsopgave Westzaan

In de jaren tachtig bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd duidelijk dat er een groot aantal panden en gebouwen waren die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te verwerken nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren alsmede dat het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt gepusht. Tig kleine en grote installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de isolatie eenvoudig bij mensen in huis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrijkomt. Ten tweede blijkt dit soort isolatie bij het afbreken in de muur te vallen, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden gebruikt (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het primaire doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie werd verkeerd geïnstalleerd. Als de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een ander probleem was het ’doorsnijden’ van de hoeken. Omdat de installateurs per vierkante meter muur worden betaald, wilden ze de klussen in zo kort mogelijke tijd afronden. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n 3 maal langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. De slechtere spouwmuurisolatie installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen in de bodem van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in de bovenste delen van de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technieken was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Maar als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten muurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij deze eigenschappen mag nooit dit soort muurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om ervoor te zorgen dat ze voor de klus worden betaald.
7. Als laatste reden is wanneer iemand zojuist een woning of ander soort gebouw heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet deze  muurisolatie vervangen worden, ondanks de energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.