Spouwmuurisolatie Prijsopgave Zunderdorp

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen waren die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te verwerken nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt aangewakkerd. Duizenden kleine installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de spouwmuurisolatie eenvoudig bij mensen in huis konden installeren en daarbij goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product waren tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrijkomt. Op de tweede plaats blijkt dit soort spouwmuurisolatie bij het afbreken in de muur te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur stroomde, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes dun. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water van de ene naar de andere muur kon komen en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie is verkeerd geplaatst. Zodra de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een ander groot probleem was het ’doorsnijden’ van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per m2 muur betaald werden, wilden ze de klussen zo snel mogelijk afronden. Wanneer kralen als isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n 3 keer langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. De mindere spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen in de bodem van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in in bovenste delen van de muur.
5. Tot het ontstaan van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Wanneer een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Zodra deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  muurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden geplaatst. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of (erger nog) onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een woning heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet deze  muurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.