Spouwmuurisolatie Offertein De Heul

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving , werd al snel duidelijk dat er een groot aantal panden en gebouwen waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te krijgen nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepromoot. Honderden kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, in de wetenschap dat ze de muurisolatie bij mensen in huis konden aanbrengen en goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrijkomt. Ten tweede valt de muurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het doel van de spouw om te voorkomen dat water van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes erg dun. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water nog steeds kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie is op de verkeerde wijze geplaatst. Als de spouwmuurinstallateur de spouwmuurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de spouwmuurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde veelvoorkomend probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per m2 muur betaald werden, moeten ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa 3 keer meer tijd kost dan het installeren van de kralen alleen. Sommige installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen naar de onderkant van de spouw, waardoor er geen goede isolerende impact was op bovenin de muur.
5. Tot aan de ontwikkeling van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Maar als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen kan nooit spouwmuurisolatie worden geplaatst. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om ervoor te zorgen dat ze voor de klus worden betaald.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een woning of ander soort gebouw heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie vervangen worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.