Spouwmuurisolatie Prijsopgave in De Wacht

In de jaren tachtig bepaalde bouwvoorschriften dat bij  nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving actief werd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen waren die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om destijds isolatie in de spouw te installeren nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen toentertijd goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepromoot. Tig kleine en grote installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de muurisolatie eenvoudig bij mensen thuis konden installeren en daarbij goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrijkomt. Ten tweede valt de muurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden gebruikt in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes dun. Isolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie is verkeerd geïnstalleerd. Zodra de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken in de muur.
4. Een ander veelvoorkomend probleem was het afsnijden van hoeken. Omdat isolatie installateurs per m2 muur worden betaald, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd afronden. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa drie maal meer tijd kost dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. De slechtere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen in de bodem van de spouw, waardoor er geen goede isolerende impact was op de bovenste delen van de muur.
5. Tot aan het ontstaan van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Wanneer dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen muurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij deze eigenschappen kan nooit dit soort muurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor het project.
7. De laatste reden is wanneer iemand zojuist een gebouw heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In uitzonderlijke gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet deze  muurisolatie verwijderd worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.