Spouwmuurisolatie Prijsopgaven Nauerna

In de jaren tachtig bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Direct toen deze regelgeving , werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen was die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te verwerken nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt aangewakkerd. Duizenden kleine installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de isolatie bij mensen in huis konden installeren en daarbij goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Daarnaast blijkt dit soort isolatie bij het afbreken in de muur te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden gebruikt in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het enige doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur kon komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes nauw. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee muren van baksteen, waardoor water van de ene naar de andere muur kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie is verkeerd aangebracht. Zodra de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur worden betaald, moeten ze de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen als isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa drie keer meer tijd kost dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. De mindere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er geen echte isolerende werking was op bovenin de muur.
5. Tot het ontstaan van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Wanneer een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw noodzakelijk om te voorkomen dat er water in de woning komt. Maar als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen muurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die ongeschikt is, is wanneer we horen dat er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren kan nooit dit soort muurisolatie worden aangebracht. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor het project.
7. Als laatste reden is wanneer iemand zojuist een pand heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet de  muurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.