Spouwmuurisolatie Prijsopgaven in Oud-Diemen

In de tachtiger jaren bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving , werd duidelijk dat er een groot aantal panden en huizen waren die ook profijt konden hebben bij dit type muurisolatie; echter de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te verwerken nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepusht. Honderden kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, in de wetenschap dat ze de isolatie bij mensen in huis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrijkomt. Daarnaast valt de isolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het primaire doel van de spouw om te voorkomen dat water van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes nauw. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water nog steeds kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie werd verkeerd geïnstalleerd. Wanneer de installateur de spouwmuurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een vierde bekend probleem was het ’doorsnijden’ van de hoeken. Omdat de installateurs per vierkante meter muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n 3 keer langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. De mindere spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen in de bodem van de spouw, waardoor er geen goede isolerende werking was op bovenin de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Wanneer een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw noodzakelijk om te voorkomen dat er water in de woning komt. Zodra dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  spouwmuurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen mag nooit dit soort muurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor het project.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een pand heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie vervangen worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.