Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Sliedrecht

In de jaren tachtig bepaalde bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving actief werd, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen was die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om toentertijd isolatie in de spouw te installeren nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt aangewakkerd. Tig kleine installatiebedrijven kwamen op, in de wetenschap dat ze de spouwmuurisolatie bij mensen thuis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrijkomt. Op de tweede plaats blijkt dit soort spouwmuurisolatie bij het afbreken in de muur te vallen, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het enige doel van de spouw om te voorkomen dat water van buiten naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg nauw. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie werd op de verkeerde wijze geplaatst. Als de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken.
4. Een ander veelvoorkomend probleem was het doorsnijden van hoeken. Omdat isolatie installateurs per vierkante meter muur worden betaald, moeten ze de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer 3 keer langer duurt dan het installeren van de kralen alleen. De slechtere spouwmuurisolatie installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen naar de onderkant van de spouw, waardoor er geen echte isolerende impact was op de bovenste delen van de muur.
5. Tot aan het ontstaan van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er water in de woning komt. Wanneer deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen muurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die ongeschikt is, is wanneer we horen dat er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren mag nooit spouwmuurisolatie worden geplaatst. Het kan echter zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor het project.
7. De laatste reden is wanneer iemand zojuist een gebouw heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet de  muurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.