Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Woubrugge

In de jaren tachtig bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving in werking trad, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden was die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te verwerken nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren alsmede dat het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt bevorderd. Tig kleine installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de muurisolatie eenvoudig bij mensen thuis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrijkomt. Daarnaast blijkt dit soort muurisolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes ’dun’. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd verkeerd geïnstalleerd. Als de installateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde probleem was het doorsnijden van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per vierkante meter muur worden betaald, wilden ze de klussen zo snel mogelijk afronden. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa drie maal meer tijd kost dan het installeren van de kralen alleen. De slechtere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende werking was op bovenin de muur.
5. Tot aan het ontstaan van nieuwe technieken was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Wanneer dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen muurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om ervoor te zorgen dat ze voor de klus worden betaald.
7. Nog een reden is omdat iemand zojuist een woning heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet deze  muurisolatie vervangen worden, ondanks de positieve energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.