Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Woubrugge

In de jaren tachtig bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving in werking trad, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden was die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te krijgen nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen destijds goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt bevorderd. Honderden kleine installatiebedrijven kwamen op, in de wetenschap dat ze de isolatie bij mensen in huis konden installeren en daarvoor goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Daarnaast valt de isolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het primaire doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buiten naar binnen door de muur kon komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon komen en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd verkeerd geïnstalleerd. Als de installateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een ander veelvoorkomend probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per m2 muur worden betaald, wilden ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar verbindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa 3 maal langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. De mindere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende werking was op bovenin de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Wanneer een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Wanneer dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen muurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren kan nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of (erger nog) onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. Nog een reden is wanneer iemand zojuist een woning heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  muurisolatie verwijderd worden, ondanks de positieve energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.