Spouwmuurisolatie Prijsopgaven Zwaanshoek

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving , werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen was die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om toentertijd isolatie in de spouw te installeren nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt gepusht. Tig kleine installatiebedrijven kwamen op, in de wetenschap dat ze de isolatie eenvoudig bij mensen in huis konden installeren en goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit isolerende product waren tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrijkomt. Op de tweede plaats blijkt dit soort isolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het primaire doel van de spouw om ervoor te zorgen dat vocht niet van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes erg nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug creëeren tussen de twee muren van baksteen, waardoor water van de ene naar de andere muur kon komen en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie is verkeerd geïnstalleerd. Als de installateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een vierde groot probleem was het doorsnijden van hoeken. Omdat installateurs per m2 muur betaald werden, wilden ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n 3 maal langer duurt dan het installeren van de kralen alleen. De slechtere spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in de bovenste delen van de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten muurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren kan nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om ervoor te zorgen dat ze voor het project worden betaald.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een gebouw heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet deze  muurisolatie vervangen worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.