Spouwmuurisolatie Prijsopgaven in Bunnik

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving werd ingevoerd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en gebouwen waren die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te verwerken nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt bevorderd. Duizenden kleine installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de muurisolatie eenvoudig bij mensen in huis konden aanbrengen en daarbij goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Op de tweede plaats blijkt dit soort muurisolatie bij het afbreken in de muur te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het doel van de spouw om te voorkomen dat water van buiten naar binnen door de muur kon komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg ’dun’. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon komen en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd verkeerd geïnstalleerd. Als de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde bekend probleem was het ’doorsnijden’ van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur worden betaald, wilden ze de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa 3 keer meer tijd kost dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. De slechtere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen naar de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in bovenin de muur.
5. Tot aan de ontwikkeling van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Wanneer een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er vocht in de woning komt. Zodra deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  muurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die ongeschikt is, is wanneer er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor het project.
7. De laatste reden is omdat iemand zojuist een woning heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In uitzonderlijke gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet de  muurisolatie verwijderd worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.