Spouwmuurisolatie Prijsopgaven in Utrecht

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden was die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te installeren nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen destijds goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt bevorderd. Tig kleine en grote installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de spouwmuurisolatie eenvoudig bij mensen thuis konden installeren en goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrijkomt. Ten tweede valt de spouwmuurisolatie bij het afbreken in de spouw, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het doel van de spouw om ervoor te zorgen dat vocht niet van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, waardoor er vocht in de woning zou  ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes dun. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water van de ene naar de andere muur kon komen en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd op de verkeerde wijze geïnstalleerd. Zodra de installateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een vierde groot probleem was het doorsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur betaald werden, moeten ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen als isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer drie keer meer tijd kost dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. Sommige spouwmuurisolatie installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er geen goede isolerende impact was op bovenin de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Wanneer deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren kan nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een minder professionele of (erger nog) onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om ervoor te zorgen dat ze voor het project worden betaald.
7. Nog een reden is wanneer iemand zojuist een pand heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet de  spouwmuurisolatie vervangen worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.