Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Lijndonk

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving actief werd, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden was die ook profijt konden hebben bij dit type muurisolatie; maar helaas, de enige manier om destijds isolatie in de spouw te verwerken nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel echt gepusht. Tig kleine en grote installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de isolatie eenvoudig bij mensen thuis konden aanbrengen en daarbij goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrij kan komen. Op de tweede plaats valt de isolatie bij het afbreken in de spouw, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het primaire doel van de spouw om ervoor te zorgen dat vocht niet van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes dun. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie werd op de verkeerde wijze geplaatst. Als de installateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken in de muur.
4. Een vierde probleem was het afsnijden van hoeken. Omdat installateurs per m2 muur betaald werden, moeten ze de klussen in zo kort mogelijke tijd afronden. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n 3 maal langer duurt dan het installeren van de kralen alleen. Sommige spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen in de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende werking was op de bovenste delen van de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Wanneer dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen kan nooit spouwmuurisolatie worden geplaatst. Het kan helaas zo zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor het project.
7. Als laatste reden is wanneer iemand zojuist een woning heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In uitzonderlijke gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  spouwmuurisolatie vervangen worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.