Spouwmuurisolatie Prijsopgaven Roosberg

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving in werking trad, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal panden en gebouwen was die ook profijt konden hebben bij dit type muurisolatie; maar helaas, de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te verwerken nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen destijds goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt aangewakkerd. Duizenden kleine en grote installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de isolatie bij mensen thuis konden aanbrengen en daarbij goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit isolerende product bleken tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrij kan komen. Ten tweede valt de isolatie bij het afbreken in de spouw, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden gebruikt (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes ’dun’. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee baksteen muren, waardoor water van de ene naar de andere muur kon komen en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd op de verkeerde wijze geplaatst. Als de spouwmuurinstallateur de spouwmuurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de spouwmuurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een vierde groot probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per vierkante meter muur betaald werden, moeten ze de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer 3 keer langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. De slechtere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen naar de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in in bovenste delen van de muur.
5. Tot de ontwikkeling van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er water in de woning komt. Als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren mag nooit spouwmuurisolatie worden geplaatst. Het kan helaas zo zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om ervoor te zorgen dat ze voor de klus worden betaald.
7. De laatste reden is omdat iemand zojuist een pand heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.