Spouwmuurisolatie Prijsopgave Nieuwe Brug

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om destijds isolatie in de spouw te installeren nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt aangewakkerd. Honderden kleine en grote installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de isolatie bij mensen thuis konden installeren en daarvoor goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product bleken tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrijkomt. Daarnaast blijkt dit soort isolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden gebruikt in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het enige doel van de spouw om ervoor te zorgen dat vocht niet van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes dun. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie werd verkeerd geplaatst. Als de installateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde groot probleem was het doorsnijden van hoeken. Omdat isolatie installateurs per m2 muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen zo snel mogelijk afronden. Wanneer kralen als isolatie in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa 3 keer meer tijd kost dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. De mindere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in bovenin de muur.
5. Tot aan de ontwikkeling van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Zodra deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  muurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden geplaatst. Het kan helaas zo zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor de klus.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een pand heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet deze  muurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.