Spouwmuurisolatie Prijsopgaven in Schalkwijk

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving , werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden waren die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; maar helaas, de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te verwerken nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel echt bevorderd. Honderden kleine en grote installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de isolatie eenvoudig bij mensen in huis konden aanbrengen en daarbij goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product waren tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Ten tweede valt de isolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het doel van de spouw om te voorkomen dat water van buitenaf naar binnen door de muur zou komen, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes ’dun’. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee baksteen muren, waardoor water van de ene naar de andere muur kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd verkeerd aangebracht. Als de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de muurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een vierde veelvoorkomend probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur worden betaald, hadden ze er belang bij de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer drie keer langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. De mindere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen in de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende impact was op in bovenste delen van de muur.
5. Tot het ontstaan van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er vocht in de woning komt. Wanneer dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten muurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer we horen dat er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren mag nooit spouwmuurisolatie worden aangebracht. Het kan helaas zo zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor het project.
7. Nog een reden is wanneer iemand zojuist een woning heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet deze  muurisolatie verwijderd worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.