Spouwmuurisolatie Prijsopgaven Tuindorp

In de jaren tachtig bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving actief werd, werd duidelijk dat er een groot aantal panden en gebouwen waren die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; echter de enige manier om toentertijd isolatie in de spouw te verwerken nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt gepusht. Duizenden kleine installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de isolatie bij mensen thuis konden aanbrengen en goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Op de tweede plaats blijkt dit soort isolatie bij het afbreken in de muur te vallen, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het primaire doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes ’dun’. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water van de ene naar de andere muur kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie werd verkeerd aangebracht. Als de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de muurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een ander probleem was het doorsnijden van hoeken. Omdat installateurs per m2 muur worden betaald, moeten ze de klussen zo snel mogelijk afronden. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa drie maal langer duurt dan het installeren van enkel de kralen. De slechtere installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende impact was op bovenin de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in de woning komt. Als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen muurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren kan nooit spouwmuurisolatie worden aangebracht. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor het project.
7. Nog een reden is wanneer iemand zojuist een woning of ander soort gebouw heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet de  muurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.