Spouwmuurisolatie Prijsopgave Spaarndam

In de jaren tachtig bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te verwerken nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen destijds goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt aangewakkerd. Duizenden kleine installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de isolatie bij mensen in huis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product bleken tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrijkomt. Daarnaast valt de isolatie bij het afbreken in de spouw, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het enige doel van de spouw om te voorkomen dat water van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes dun. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug creëeren tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie is verkeerd geïnstalleerd. Wanneer de installateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een vierde probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur betaald werden, moeten ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n drie maal langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. De slechtere spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er geen goede isolerende impact was op in bovenste delen van de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Wanneer een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Maar als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten muurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die ongeschikt is, is wanneer we horen dat er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren mag nooit dit soort muurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor het project.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een woning heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet deze  muurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.