Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Westbroek

In de tachtiger jaren bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving werd ingevoerd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden was die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; maar helaas, de enige manier om toentertijd isolatie in de spouw te verwerken nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepromoot. Tig kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de muurisolatie bij mensen thuis konden aanbrengen en goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrijkomt. Ten tweede blijkt dit soort muurisolatie bij het afbreken in de muur te vallen, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden ingezet (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het enige doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur kon komen, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes ’dun’. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie werd verkeerd geplaatst. Wanneer de installateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde probleem was het doorsnijden van hoeken. Omdat isolatie installateurs per vierkante meter muur worden betaald, wilden ze de klussen in zo kort mogelijke tijd afronden. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer drie maal langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. De slechtere spouwmuurisolatie installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  kralen naar de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in de bovenste delen van de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Wanneer een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden geplaatst. Het kan echter zijn dat een minder professionele of (erger nog) onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om ervoor te zorgen dat ze voor de klus worden betaald.
7. Nog een reden is omdat iemand zojuist een gebouw heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.