Spouwmuurisolatie Prijsopgaven in Baarschot

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te installeren nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel echt aangewakkerd. Honderden kleine en grote installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de spouwmuurisolatie bij mensen in huis konden installeren en goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Daarnaast valt de spouwmuurisolatie bij het afbreken in de spouw, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het primaire doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg dun. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie werd op de verkeerde wijze aangebracht. Als de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken in de muur.
4. Een ander groot probleem was het doorsnijden van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per vierkante meter muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa 3 maal langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. De mindere installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er geen goede isolerende werking was op bovenin de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Wanneer een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Zodra dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten muurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer we horen dat er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden aangebracht. Het kan helaas zo zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om ervoor te zorgen dat ze voor de klus worden betaald.
7. De laatste reden is wanneer iemand zojuist een gebouw heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet de  muurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.