Spouwmuurisolatie Offertes Bloemendaal

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving actief werd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal panden en gebouwen waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te installeren nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen goedkoop waren alsmede dat het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt bevorderd. Tig kleine installatiebedrijven doken op, wetende dat ze de muurisolatie bij mensen thuis konden aanbrengen en goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor formaldehyde in huis  vrij kan komen. Ten tweede blijkt dit soort muurisolatie bij het afbreken in de muur te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het enige doel van de spouw om ervoor te zorgen dat water niet van buiten naar binnen door de muur stroomde, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg nauw. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug creëeren tussen de twee muren van baksteen, waardoor water nog steeds kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie is op de verkeerde wijze aangebracht. Wanneer de installateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een ander veelvoorkomend probleem was het ’doorsnijden’ van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per vierkante meter muur worden betaald, moeten ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n drie keer meer tijd kost dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. De mindere installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er geen goede isolerende impact was op bovenin de muur.
5. Tot aan de ontwikkeling van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er water in de woning komt. Als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  muurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen mag nooit dit soort muurisolatie worden aangebracht. Het kan echter zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor het project.
7. De laatste reden is omdat iemand zojuist een woning of ander soort gebouw heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In uitzonderlijke gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet deze  muurisolatie vervangen worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.