Spouwmuurisolatie Prijsopgave Maarsseveen

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  nieuwbouw isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd duidelijk dat er een groot aantal panden waren die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om toentertijd isolatie in de spouw te verwerken nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt aangewakkerd. Tig kleine installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de spouwmuurisolatie bij mensen thuis konden aanbrengen en goed betaald konden worden voor het werk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Op de tweede plaats valt de spouwmuurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden gebruikt (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het primaire doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes dun. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee muren van baksteen, waardoor water nog steeds van de ene naar de andere muur kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie werd op de verkeerde wijze geïnstalleerd. Als de installateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een ander bekend probleem was het ’doorsnijden’ van hoeken. Omdat installateurs per m2 muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen als isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n drie keer langer duurt dan het installeren van de kralen alleen. Sommige spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in bovenin de muur.
5. Tot het ontstaan van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er vocht in de woning komt. Maar als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren kan nooit dit soort muurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om ervoor te zorgen dat ze voor het project worden betaald.
7. Als laatste reden is wanneer iemand zojuist een gebouw heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie opnieuw geplaatst worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.