Spouwmuurisolatie Prijsopgaven Ter Aar

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving , werd al snel duidelijk dat er een groot aantal panden en gebouwen waren die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om destijds isolatie in de spouw te krijgen nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen destijds goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt gepusht. Duizenden kleine installatiebedrijven kwamen op, in de wetenschap dat ze de spouwmuurisolatie eenvoudig bij mensen thuis konden installeren en daarbij goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Op de tweede plaats valt de spouwmuurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het enige doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buiten naar binnen door de muur stroomde, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg dun. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee baksteen muren, waardoor water nog steeds van de ene naar de andere muur kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie is verkeerd geplaatst. Als de spouwmuurinstallateur de spouwmuurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de spouwmuurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een ander bekend probleem was het afsnijden van hoeken. Omdat installateurs per vierkante meter muur betaald werden, wilden ze de klussen in zo kort mogelijke tijd afronden. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa 3 maal meer tijd kost dan het installeren van de kralen alleen. De slechtere spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in in bovenste delen van de muur.
5. Tot aan de ontwikkeling van nieuwe technieken bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Wanneer een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral noodzakelijk om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen spouwmuurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer we horen dat er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren mag nooit spouwmuurisolatie worden geplaatst. Het kan echter zijn dat een minder professionele of (erger nog) onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor het project.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een pand heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet de  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.