Spouwmuurisolatie Prijsopgaven in Vijfhuizen

In de tachtiger jaren bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving in werking trad, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en gebouwen was die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; echter de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te installeren nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren alsmede dat het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepusht. Tig kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de spouwmuurisolatie eenvoudig bij mensen in huis konden installeren en daarbij goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product bleken tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrijkomt. Op de tweede plaats valt de spouwmuurisolatie bij het afbreken in de spouw, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het doel van de spouw om te voorkomen dat water van buitenaf naar binnen door de muur zou komen, waardoor er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg dun. Isolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water nog steeds kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De spouwmuurisolatie is op de verkeerde wijze geïnstalleerd. Als de installateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een ander veelvoorkomend probleem was het ’doorsnijden’ van de hoeken. Omdat de installateurs per vierkante meter muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen zo snel mogelijk afronden. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer 3 maal langer duurt dan het installeren van de kralen alleen. De mindere installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in de bovenste delen van de muur.
5. Tot het ontstaan van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er water in het gebouw komt. Maar als deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  spouwmuurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die ongeschikt is, is wanneer er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij deze eigenschappen mag nooit dit soort muurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan echter zijn dat een ongetrainde of onbetrouwbare installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. De laatste reden is wanneer iemand zojuist een pand heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.