Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Zwammerdam

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving , werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en gebouwen waren die ook profijt konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te krijgen nadat het huis al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen toentertijd goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel om te isoleren echt bevorderd. Duizenden kleine installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de isolatie eenvoudig bij mensen in huis konden aanbrengen en daarbij goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Ten tweede valt de isolatie bij het afbreken in de spouw, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buiten naar binnen door de muur kon komen, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes dun. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon komen en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie is verkeerd aangebracht. Zodra de spouwmuurinstallateur de spouwmuurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de spouwmuurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur worden betaald, moeten ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. De uitdaging is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n drie keer langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. Sommige spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in de bovenste delen van de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er water in de woning komt. Wanneer deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot vochtproblemen.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer we horen dat er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden aangebracht. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of (erger nog) onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om ervoor te zorgen dat ze voor de klus worden betaald.
7. De laatste reden is wanneer iemand zojuist een woning heeft aangeschaft dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de positieve energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.