Spouwmuurisolatie OfferteHuizen

In de jaren tachtig bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal panden en huizen waren die ook profijt konden hebben bij dit type muurisolatie; echter de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te verwerken nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen toentertijd goedkoop waren alsmede dat het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt aangewakkerd. Duizenden kleine en grote installatiebedrijven kwamen op, in de wetenschap dat ze de spouwmuurisolatie bij mensen in huis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Ten tweede blijkt dit soort spouwmuurisolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, waardoor hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden ingezet in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het doel van de spouw om ervoor te zorgen dat vocht niet van buiten naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg dun. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie werd verkeerd geplaatst. Als de installateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de isolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een ander bekend probleem was het ’doorsnijden’ van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per m2 muur worden betaald, wilden ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. De uitdaging is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer drie maal meer tijd kost dan het eenvoudigweg installeren van de kralen alleen. De mindere spouwmuurisolatie installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze meer wilden verdienen door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen in de onderkant van de spouw, waardoor er geen echte isolerende impact was op bovenin de muur.
5. Tot aan het ontstaan van nieuwe technieken was spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Wanneer een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er vocht in het gebouw komt. Zodra deze wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  spouwmuurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer we horen dat er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij dit soort muren mag nooit spouwmuurisolatie worden geplaatst. Het kan helaas zo zijn dat een ongetrainde of (erger nog) onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om ervoor te zorgen dat ze voor de klus worden betaald.
7. Nog een reden is wanneer iemand zojuist een pand heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie vervangen worden, ondanks de energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.