Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Valkeveen

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en gebouwen was die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; maar helaas, de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te installeren nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen destijds goedkoop waren alsmede dat het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt aangewakkerd. Tig kleine installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de isolatie eenvoudig bij mensen thuis konden aanbrengen en goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  helaas ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct bleken tweeledig: als eerste breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrijkomt. Daarnaast blijkt dit soort isolatie bij het afbreken in de muur te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden gebruikt (in de jaren dertig van de vorige eeuw), was het primaire doel van de spouw om ervoor te zorgen dat vocht niet van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Daarom waren de vroege holtes nauw. Isolatie kon  daardoor een brug creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon komen en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De muurisolatie is op de verkeerde wijze geplaatst. Wanneer de installateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Wanneer de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de muurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ tot gevolg.
4. Een vierde groot probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de installateurs per m2 muur betaald werden, hadden ze er belang bij de klussen zo snel mogelijk afronden. Wanneer kralen als isolatie in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar verbindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – circa 3 keer meer tijd kost dan het installeren van de kralen alleen. De slechtere installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er geen echte isolerende impact was op bovenin de muur.
5. Voor het ontstaan van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor ieder soort gebouw. Wanneer een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er vocht in de woning komt. Als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  muurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer we horen dat er in huizen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden geplaatst. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor de klus.
7. Als laatste reden is wanneer iemand zojuist een gebouw heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In uitzonderlijke gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe (huis)eigenaar en moet de  muurisolatie vervangen worden, ondanks de energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.